بيش فعالي-اختلال کم توجهي در کودکان

اين اختلال در بر گيرنده کودکاني است که از دستورها اطاعت نمي کنند، از لحاظ هيجاني تحريک پذير و خشن هستند، پيوسته از يک فعاليت به کار ديگري مي پردازند بدون اينکه هيچ يک را به سر انجام برسانند، تمرکز و توجه در کارها و يا فعاليتها و بازيها در اين کودکان پايدار نيست، اغلب به نظر مي رسد که حواسشان جاي ديگري است و يا گوش نمي دهند و اينطور به نظر مي رسد که آنچه را که گفته شده است نشنيده اند.

اکثر اين کودکان بد اخلاق، ستيزه جو، نافرمان و پرخاشگر هستند و با کودکان ديگر ميانه خوبي ندارند و به طور کلي لجوج، رياست طلب و بي انضباط هستند، رفتارهاي غير قابل پيش بيني انجام مي دهند، مرتب در حرف ديگران مي پرند، اشيا را از ديگران مي قاپند و به چيزهايي دست مي زنند که اجازه آن را ندارند.

کودک پیش فعال

اين کودکان وقتي که بزرگتر مي شوند در کارهاي گروهي مشکل دارند و در مدرسه نمي توانند يکجا آرام بگيرند به طور مکرر از جاي خود بلند مي شوند و يا از ميز آويزان مي شوند. بيش فعالي ممکن است به صورت بر قراري، ناآرامي در جاي خود، دويدن، جهيدن و بالا و پايين پريدن در موقعيتهاي نامربوط، ناتواني در ساکت ماندن و يا بيش از حد حرف زدن نيز نمود مي يابد.

اين کودکان معمولا در نوباوگي علائمي از خود نشان مي دهند مانند : خواب کم و گريه زياد دارند، به نور و صدا و حرارت و ساير تغييرات محيطي به سرعت به گونه اي غير عادي پاسخ مي دهند، مرتب در حال جلو و عقب کردن خودشان هستند، معمولا در آغوش مادر آرام نمي گيرند و جيغ مي زنند و لگد مي اندازند و حتي در گرفتن سینه مادر هم مشکل دارند در اين نوع اختلال ممکن است بر اثر بالا رفتن سن کودک، مسئله خود به خود حل شود اما اين کودکان اگر به حال خود گذاشته شوند در بزرگسالي رفتارهاي ضد اجتماعي از خود نشان مي دهند.

اکثر اين کودکان از هوش بالا برخوردارند و کارهايي که انجام مي دهند غير مترقبه و ناگهاني است و خطر را احساس نمي کنند.

به طور کلي مي توان گفت الگوي پايدار اين اختلال کمبود تمرکز و توجه، بيش فعالي و پرخاشگري است، البته بايد اين خصوصيات حداقل به مدت شش ماه در کودک ثابت باشد تا بتوانيم بگوييم که کودک دچار اين اختلال شده است.

علل ايجاد اين اختلال هنوز به طور قطعي ناشناخته است، عوامل متعددي از قبيل وراثت، مشکلات و مسائل در هنگام تولد، عوامل عصب شناختي، حساسيت غذايي و متغيرهاي محيطي مطرح شده است اما هيچ يک تاييد و يا رد نشده اند. پژوهشها حاکي از آن است که پسران بيشتر از دختران به اين اختلال مبتلا مي شوند.

در درمان اين کودکان روشهاي رفتار درماني به همراه رژيم غذايي خاص و داروهايي که پزشک براي درمان اين اختلال تجويز مي کند بهترين نتايج را در کنترل علائم دارد.

والدين چنين کودکاني بايد با مراجعه به روانپزشک و يا روانشناس با شکيبايي و ثبات قدم در اين مسير به فرزندشان کمک کنند.

توجه: مطالب بلاگ فروشگاه اینترنتی "نوپا" برگرفته از منابع داخلی و بین المللی است، جنبه اطلاع رسانی داشته و توصیه تخصصی تلقی نمی‌شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک و متخصصان دانست.